Przedstawiam moje przemówienie zaprezentowane na konferencji ?Uczeń twórczy, czy trudny?.
Celem i sensem wychowania jest wolność człowieka. Różne są koncepcje życia i wyobrażenia o sposobie funkcjonowania człowieka, ale ostatecznym sensem jest życie w jak największym polu wolności. Dotychczas człowiek sądził, że ma wolność lub jej nie ma, że jest to sytuacja dychotomiczna. Dzisiaj zauważa, że wolność nie jest dana z zewnątrz i nie jest to jakiś wymarzony stan szczęśliwości, lecz dzieło jego rąk, skutek jego przemyślanej aktywności.
Człowiek może spojrzeć na siebie jak na podmiot autonomiczny, który gra z otoczeniem o swoje przeżycie. Wynikiem tej gry jest większy lub mniejszy zakres wolności. Sensem i celem wychowania Drugiego jest podpowiedzenie mu takiego stylu zachowań, aby w wyniku już dorosłej aktywności i życia na własny rachunek potrafił wybierać takie zachowania, które w danych warunkach zewnętrznych przyniosą mu największe pole wolności.
Wolność ma charakter stopniowalny. Ile mamy wolności zależy od nas, od naszych indywidualnych umiejętności; od trafności decyzji jakie podejmujemy w naszym życiu. W efekcie trafniejszych decyzji poszerzamy swoją wolność wewnętrzną i zewnętrzną. Mniej trafne decyzje skutkują utratą wolności zewnętrznej i degradacją naszych dyspozycji podmiotowych.
Nasza uczelni propaguje nowy styl życia a w konsekwencji i nowy styl wychowania, przy pomocy którego składamy obietnicę wolności. W wyniku proponowanego przez AHE stylu życia możecie wzbogacić swoją wolność wewnętrzną a następnie uzyskać, wypracować szersze pole wolności zewnętrznej.
Konferencja, nagrody dla twórczego ucznia to propozycja, podpowiedź, aby młodzi ludzie dostrzegli wartość w pasji, zaangażowaniu w twórczość, aby chcieli być wewnętrznie wolni. Poszerzone pole wolności zewnętrznej jest już tylko prostą konsekwencją postawy i aktywności twórczej.
Nagradzając Was uczniowie za wasz wysiłek chcemy głośno powiedzieć, że jest to właściwa droga życia, droga, którą należy obierać wbrew wielu malkontentom, wbrew wszystkim, którzy będą wam w przyszłości podkładali nogę. Wbrew wszystkim zawistnikom i zazdrośnikom wróżę, że osiągniecie wiele sukcesów i będziecie przeżywali wiele radości z tworzenia.
Przyszłość kraju zależny od modelu wychowania
Porównując ze sobą oba modele edukacji można powiedzieć, że Osoba dobrze wykształcona w modelu tradycyjnym - apodyktycznym jest dobrze przygotowywana do wykonywania poleceń osoby podmiotowej wychowanej do twórczości. W modelu apodyktycznym zakłada się, że istnieje jeden prawidłowy obraz świata i jeden sposób reagowania nań. Stąd absolwent tego modelu jest ukształtowany jako osoba bierna i zdolna do wykonywania z zewnątrz zaproponowanych jej czynności.
W modelu podmiotowym absolwent potrafi być twórczy oraz samodzielnie formułować i praktycznie realizować nowe projekty.
W konsekwencji kraj gdzie będzie brakować edukacji w modelu podmiotowym sam siebie skazuje na postępująca marginalizację. Naród posiadający kompetencje apodyktyczne nie jest w stanie sprostać konkurencji z krajem, gdzie masowo prowadzona jest edukacja podmiotowa.
Taką sytuację konkurencji modelu apodyktycznego z modelem podmiotowym doświadczyliśmy w niedalekiej przeszłości. W krajach komunistycznych i w krajach wolnorynkowych edukacja była organizowana według jednego modelu. W tych częściach świata różny był system gospodarczy. Oznacza to, że w obszarach obowiązywania ekonomii wolnorynkowej w sposób naturalny awansowały osoby przedsiębiorcze, a w krajach o ekonomii planowej osoby o postawach apodyktycznych. Po kilkudziesięciu latach współistnienia na świecie tych dwóch systemów ekonomicznych okazało się, ze kraje o ekonomii planowej przegrały konkurencję gospodarczą z krajami wolnorynkowymi. System komunistyczny zbankrutował i samoistnie rozpadł się. Doświadczenia wyniesione z krajów komunistycznych potwierdzają wnioski wywiedzione teoretycznie a wynikające z porównania edukacji podmiotowej z apodyktyczną.
Aktualnie edukacja podmiotowa jest zalecanym w Unii Europejskiej modelem kształcenia. Kraje, które efektywnie wprowadzą ją do praktyki już wkrótce będą w stanie uzyskać przyspieszony rozwój i łatwo wygrać konkurencję z krajami gdzie dominuje edukacja w modelu tradycyjnym ? apodyktycznym.
Przekształcenie modelu edukacji z apodyktycznego na podmiotowy w świetle doświadczeń wyniesionych z niedalekiej przeszłości staje się szczególnie cennym zadaniem narodowym. W wyniku przygotowania nauczycieli i szkół do kształcenia w modelu podmiotowym można uzyskać przyspieszony rozwój i osiągnąć wzmocnienie suwerenności kraju. Brak reformy systemu edukacji spowoduje dla narodu skutki idące w przeciwnym kierunku. Edukacja w modelu apodyktycznym jest źródłem ludzi o postawach konserwatywnych i w dłuższym okresie czasu przegrywających konkurencję międzynarodową.
Z punktu widzenia formułowania polityki wewnętrznej, w świetle powyższych rozważań, dbałość o system edukacji jest dla kraju zadaniem ważniejszym niż rozwijanie sił zbrojnych. Edukacja podmiotowa w większym stopniu służy ochronie suwerenności niż finansowanie armii.
Kończąc, życzę Wam kontynuowania już obranej drogi twórczej, drogi do wolności i do radości z przeżywania życia i radości tworzenia.
Niech Wasz przykład wywołuje uczucia chęci naśladowania, a nie zawiści i chęci podłożenia wam nogi, przeszkadzania w Waszej radości tworzenia.
« WRÓĆ
